Er hugsanavillan mín???!???

Ég var að hlusta á Asmund Stefánsson í Kastljósi áðan þar sem hann sagði að flöt niðurfærsla lána gerði lítið fyrir þá sem verst væru settir og fyrir fólk eins og hann sjálfan, sem skuldaði ekki það mikið að hann hefði efni á að greiða af lánunum væri slíkt óþarfi.

Það eru auðvitað ekki allir með milljón eða tvær á mánuði í laun Ásmundur þannig að fyrir sum okkar sem getum enn greitt af lánunum okkar yrði 20 - 25% flöt niðurfærsla á lánum vel þegin.  Mögulega væri þá kannski aftur hægt að lifa aðeins með fólkinu mínu.  Það færi ekki hver einasta króna í skuldir og rekstur heimilisins.  Þetta hefur allt hækkað vegna ástandsins sem er ekki af okkar völdum.

Þarf að miða allt sem gert er eða gera á við þá sem eru verst settir?

 Erum við ekki öll að gjalda fyrir þetta ástand?  Jafnvel við sem enn getum greitt af lánunum okkar?

Eigum við þá þessvegna að greiða meira eða alveg þangað til við getum ekki meira?

Ég skil ekki jöfnuðinn í svona málflutningi, ég verð að viðurkenna það, eða réttlætið.

Sjálfur hefði ég haldið að fyrst af öllu hefði verið rétt að fara í almennar aðgerðir og létta af flestum þungum greiðslum og þar á eftir að taka á þeim sem þá voru í vandræðum.  Ef það er sérstakt áhugamál manna að forða því að einhverjir sem eiga þátt í hruninu fái aðstoð, flott. 

Það á þó ekki eins og er að gerast, koma í veg fyrir að venjulegt fólk fái aðstoð.  Fólk sem skuldsetti sig ekki óhóflega, heldur vinnu sinni en þarf nú að greiða nánast öll sín laun í skuldir og rekstur fjölskyldu sinnar.

Það er náttúrulega rugl að vera að ræða þetta við bankastjóra því hann hefur auðvitað eingöngu eina sýn á málinu og er ekkert að hugsa um réttlæti málsins því hans húsbóndi er eigandi bankans.  Hann, eðli málsins samkvæmt getur ekki orðað eigin persónulega skoðun.  Hann er ekki hlutlaus álitsgjafi og á því ekki að hafa neitt með málið að gera umfram það sem stjórnandi eins af nokkrum fyrirtækis hefur í svona aðstæðum.

Það er allt of mikið leitað til þeirra sem hafa beinan hag af því að gera ekkert!  Hversvegna er þessu fólki gefið svona mikið vald?

Þingmenn, horfið til venjulegra íslendinga og bjargið þjóðinni frá glötun.  Lagfærið skuldastöðuna hjá venjulegu fólki og hættið að hugsa um þá sem tóku rangar ákvarðanir eða voru óhóflega bjartsýnir eða hafa verið það óheppnir að hafa misst vinnu sína.  Fyrir þá eru nú þegar úrræði en ekki fyrir okkur hin.  Hversvegna á ég eða mín fjölskylda að líða fyrir þetta óeðlilega og óréttmæta ástand meira en orðið er?

Ef venjulegur íslendingur getur engu eytt gerist lítið í efnahagsmálum þar sem efnahagurinn hægir það mikið á sér að ekkert nýtt verður mögulegt.  Það verða ekki til ný störf á þennan hátt!  Ástandið batnar ekki fyrr en þessi venjulegi íslendingur fær svigrúm til athafna.  Það gerist ekkert fyrr.

Réttlætið í kreppunni!

Sumir fá ekki réttlæti vegna dugnaðar eða afskiptaleysis í fjármögnun liðinna tíma! 

Ég var að hlusta á útvarpið áðan, á Þorgerði Katrínu, Árna Þór og Þór Saari ræða möguleg úrræði eða úrræðaleysi í kreppunni.  Til tals komu fyrirhugaðar tillögur félagsmálaráðherra um afskriftir bílalána og þá heyrði ég Árna Þór segja að þá kæmi alltaf upp spurningin um hvort þeir sem geta greitt ættu að fá aðstoð því slík aðstoð væri á kostnað þeirra sem illa eða ekki gætu greitt.

Hvað er í gangi ? 

Snertir kreppan ekki alla landsmenn?  Eru einhverjir landsmenn ónæmir fyrir áhrifum kreppunnar?

Það má greinilega ræða öll mál í sandinn, flækja þau og snúa þannig að engin skilur neitt í neinu.

Eiga þeir sem eru þannig staddir í lífinu að geta greitt af skuldum sínu að greiða niður kreppuna alveg einir?  Urðu þeir ekki fyrir sama tjóninu og aðrir íslendingar?  Hvaða réttlæti er nú í gangi?

Ég verð að viðurkenna að ég skil ekki réttlætishugsun þessa fólks sem heldur aðstoð frá þeim sem hafa annaðhvort ekki steypt sér í skuldir eða hafa komið sér þannig fyrir í lífinu með vinnu og útsjónarsemi, að þeir geta greitt af skuldum sínum þrátt fyrir hækkun þeirra vegna kreppunnar.

Öll verðum við fyrir barðinu á ástandi mála.  Öll missum við kaupmátt, öll missum við eignir því skuldir okkar, stórar sem smáar, hækka án atbeina okkar. 

Fæst okkar fjárfestu um efni fram en öll líðum við fyrir ástand mála.

Hversvegna á þá að byrja á því að hjálpa sumum en ekki öðrum?

Eru ekki allir að líða fyrir kreppuna? 

Hafa ekki allir misst verðmæti, tapað eignum, misst kaupmátt?

Væri ekki nær að hjálpa öllum eitthvað t.d. með beinum niðurfærslum íbúðalána og bílalána, aftengingar verðtryggingar eða öðrum aðferðum sem koma öllum til góða? 

Voru þessar skuldir ekki seldar nýju bönkunum á hálfvirði eða minna? 

Hversvegna ekki að hjálpa almenningi?

Ef einhverjir eru enn í vandræðum eftir slíkar aðgerðir finndist mér ástæða til að skoða hvort skattborgarar allir, séu tilbúnir að aðstoða þá sem meiri aðstoðar þurfa með því að sætta sig við lægra þjónustustig eða dýrari þjónustu.

Það er sjálfsagt að aðstoða það fólk sem er aðstoðar þurfi.

Það ætti því að vera réttlætismál allra íslendinga að lagfæra áhrif kreppunnar hjá öllum íslendingum því allir verða fyrir áhrifum.  Það að félagshyggjustjórn sé búin að vera að velta sér upp úr því á annað ár hvort aðstoða eigi þennan eða hinn vegna þess að einhver annar á eignir er hreinlega kjánalegt því áhrifin eru jöfn á alla, afleiðingarnar þær sömu á alla.  Eini munurinn er að sumir hafa átt aðeins meiri sjóði eða minni skuldir en hinir en þeir eiga ekki að gjalda þess, eða hvað finnst ykkur?